11. feb, 2018

"Nuova Filosofia di Vita ma con Radici Antiche".

"Nuova Filosofia di Vita ma con Radici Antiche".

Lasciami almeno questa illusione: che nel vuoto
incolmabile della tua solitudine io sia una perla,
che fa luce un po' attorno.
E' forse che in qualche più lucente sfera
ci separiamo dagli amici che qui troviamo?
O noi vediamo passare il Futuro
oltre il vetro affumicato del Presente?
O che cosa è che ci porta a comporre
uno con l'altro i frammenti di un sogno,
parte dei quali diventa vera, e parte
batte e ci trema in cuore?
Non è l'oggi abbastanza? Perchè scruto
nell'oscurità del giorno a venire?
Non è domani proprio come ieri?
E cambierà, il giorno che segue, la tua sorte?
Pochi fiori crescono sul tuo cammino gelido
e chi ti aspetta nella casa tetra
donde fuggisti e a cui devi tornare,
oppresso dal fardello che ti rende incerto e triste?
Penetrai nei deserti dell'oscuro sonno,
entrai in quel mondo ignoto e desolato
che con i suoi recessi ampi e profondi
pone i confini al nostro...
Il fiore che oggi sorride
domani morirà
ciò che desideriamo
durevole ci tenta e va via.
Che cosa e' la gioia
del mondo? Un lampo che irride
alla notte, breve come la propria luce.
La virtù come e' fragile
l'amicizia come e' rara
l'amore ci da' una povera
felicità in cambio di orgoglio
e pena. Ma noi, benché cadano
subito, alla loro gioia sopravviviamo
e a tutto quello che diciamo nostro.
Mentre i cieli sono azzurri e
di luce, mentre i fiori sono lieti
mentre gli occhi che prima
di sera cambieranno fanno sereno
il giorno, mentre ancora camminano
calme le ore, sogna tu, e dal tuo
sonno svegliati poi, per
piangere di Gioia.
E chi sente la discordia ora o il dolore?
L'amore è l'universo oggi,
questi sono gli schiavi di un opaco domani,
che oscurano la strada labirintica della Vita.
Ricchezze e signorie scompaiono nella massa
del grande mare del giusto e dell'ingiusto umano,
quando è la volta che il nostro possesso scada;
ma l'amore, anche se maldiretto, è tra quelle
cose che sono immortali, e sorpassano
tutta quella fragile materia che saremo, o siamo stati.
Circondati solo di cose belle.
Di abbracci che fanno respirare.
Di persone che insegnano.
Di anime affini a te.
Circondati e fattevi abbracciare.
Decidete voi, in silenzio e dolcezza,
chi accogliere dentro l'Anima.
E respirate a pieni polmoni l'Amore intorno.
Perché ce n'è ed è tanto.
E perché non vale la pena mai perdere un sorriso.
Perché l'Amore è l'Essenza della nostra Vita.
Perché l'Amore è Tutto.
Alla fine dei tempi,
quando dunque il sole sorgerà a ovest
e tramonterà a est,
quando anche il paradiso brucerà
e l’inferno ghiaccerà,
nel giardino infinito delle anime,
date voce al vostro cuore,
narrando,
della bellezza degli astri celesti,
delle meraviglie della natura,
dell’amore fra persone,
in altre parole,
descrivete,
la magia della vita…
tanto da perdurare per l’eternità.
Mentre i cieli sono azzurri e
di luce, mentre i fiori sono lieti
mentre gli occhi che prima
di sera cambieranno fanno sereno
il giorno, mentre ancora camminano
calme le ore, sognate voi, e dal vostro
sonno svegliatevi poi, per
piangere esclusivamente di Gioia.

"New Philosophy of Life but with Ancient Roots".

Leave me at least this illusion: that in the void
unbridgeable of your solitude I am a pearl,
which sheds some light around.
It is perhaps that in some shinier sphere
do we separate from the friends we find here?
Or we see the Future pass
over the smoked glass of the Present?
Or what is it that leads us to compose
with each other the fragments of a dream,
part of which becomes true, and part
beats and trembles in our hearts?
Is not today enough? Because I scrutinize
in the darkness of the day to come?
Is not it tomorrow just like yesterday?
And will your fate change on the following day?
Few flowers grow on your icy path
and who awaits you in the gloomy house
whence you flee and to whom you must return,
oppressed by the burden that makes you uncertain and sad?
I penetrated the deserts of the dark sleep,
I entered that unknown and desolate world
that with its wide and deep recesses
sets the boundaries to our ...
The flower that today smiles
tomorrow he will die
what we want
Durable tempts us and goes away.
What is joy
of the world? A lightning that mocks
at night, short as one's own light.
Virtue as it is fragile
friendship as it is rare
love gives us a poor person
happiness in exchange for pride
and penalty. But we, although they fall
immediately, we survive to their joy
and to all that we say ours.
While the skies are blue and
of light, while the flowers are happy
while the eyes that before
in the evening they will change and they will be peaceful
the day, while still walking
calm the hours, you dream, and from yours
sleep then wake up, for
cry for joy.
And who feels discord now or pain?
Love is the universe today,
these are the slaves of an opaque tomorrow,
that obscure the labyrinthine path of Life.
Riches and lordships disappear in the masses
of the great sea of ​​the just and of the human unjust,
when is the time that our possession expires;
but love, even if maldiretto, is among those
things that are immortal, and surpass
all that fragile matter we will be, or have been.
Surround yourself only with beautiful things.
Of hugs that make you breathe.
Of people who teach.
Of souls related to you.
Surround yourself and be hugged.
You decide, in silence and sweetness,
who to welcome the Soul inside.
And breathe the Love around deeply.
Because there is and it is so.
And why it's never worth losing a smile.
Because Love is the Essence of our Life.
Because Love is Everything.
At the end of time,
when therefore the sun will rise to the west
and will set in the east,
when even heaven will burn
and hell will freeze,
in the infinite garden of souls,
give voice to your heart,
narrating,
of the beauty of the celestial stars,
of the wonders of nature,
of love between people,
in other words,
describe,
the magic of life ...
so much to last for eternity.
While the skies are blue and
of light, while the flowers are happy
while the eyes that before
in the evening they will change and they will be peaceful
the day, while still walking
calm the hours, you dream, and from yours
sleep wake up then, for
cry only of Joy.

"Nueva filosofía de la vida pero con raíces antiguas".

Déjame al menos esta ilusión: que en el vacío
infranqueable de su soledad soy una perla,
que arroja algo de luz alrededor.
Es tal vez que en una esfera más brillante
¿Nos separamos de los amigos que encontramos aquí?
O vemos pasar el futuro
sobre el vaso ahumado del Presente?
O qué es lo que nos lleva a componer
entre sí los fragmentos de un sueño,
parte de lo cual se convierte en verdad, y parte
latidos y temblores en nuestros corazones?
¿No es suficiente hoy? Porque examino
en la oscuridad del día por venir?
¿No es mañana como ayer?
¿Y su destino cambiará al día siguiente?
Pocas flores crecen en tu camino helado
y quien te espera en la sombría casa
de dónde huyes y a quién debes regresar,
¿oprimido por la carga que te hace inseguro y triste?
Penetré en los desiertos del sueño oscuro,
Entré en ese mundo desconocido y desolado
eso con sus huecos amplios y profundos
establece los límites a nuestro ...
La flor que hoy sonríe
mañana él morirá
lo que queremos
Durable nos tienta y se va.
Que es la alegría
del mundo? Un rayo que se burla
de noche, corto como la luz propia.
Virtud ya que es frágil
amistad, ya que es raro
el amor nos da una pobre persona
felicidad a cambio de orgullo
y pena Pero nosotros, aunque caen
de inmediato, sobrevivimos a su alegría
y a todo lo que decimos nuestro.
Mientras los cielos son azules y
de luz, mientras que las flores son felices
mientras que los ojos que antes
en la noche van a cambiar y van a ser pacíficos
el día, mientras aún camina
calmar las horas, soñar, y de los suyos
dormir y luego despertar, por
grito de alegría.
¿Y quién siente discordia ahora o dolor?
El amor es el universo hoy,
estos son los esclavos de un mañana opaco,
que oscurecen el camino laberíntico de la Vida.
Las riquezas y los señoríos desaparecen en las masas
del gran mar de los justos y de los injustos humanos,
cuando es el tiempo en que nuestra posesión expira;
pero el amor, incluso si maldiretto, está entre aquellos
cosas que son inmortales, y superan
toda esa materia frágil seremos o seremos.
Rodéate sólo de cosas bellas.
De abrazos que te hacen respirar.
De personas que enseñan
De almas relacionadas contigo
Rodéese y sea abrazado.
Tú decides, en silencio y dulzura,
a quien darle la bienvenida al Alma adentro
Y respira profundamente el Amor.
Porque hay y es así.
Y por qué nunca vale la pena perder una sonrisa.
Porque el amor es la esencia de nuestra vida
Porque el amor es todo
Al final de los tiempos
cuando, por lo tanto, el sol se elevará hacia el oeste
y se establecerá en el este,
cuando incluso el cielo se quemará
y el infierno se congelará
en el jardín infinito de las almas,
dale voz a tu corazón,
narración,
de la belleza de las estrellas celestiales,
de las maravillas de la naturaleza,
de amor entre las personas,
en otras palabras,
describir,
la magia de la vida ...
tanto para durar por la eternidad.
Mientras los cielos son azules y
de luz, mientras que las flores son felices
mientras que los ojos que antes
en la noche van a cambiar y van a ser pacíficos
el día, mientras aún camina
calmar las horas, soñar, y de los suyos
dormir despierta entonces, por
llora solo de alegría.

"Neue Lebensphilosophie, aber mit alten Wurzeln".

Lass mich wenigstens diese Illusion: das in der Leere
unüberbrückbar von deiner Einsamkeit bin ich eine Perle,
was etwas Licht wirft.
Es ist vielleicht das in einer helleren Sphäre
trennen wir uns von den Freunden, die wir hier finden?
Oder wir sehen den Future Pass
über das geräucherte Glas der Gegenwart?
Oder was bringt uns zum Komponieren?
miteinander die Fragmente eines Traumes,
Teil davon wird wahr, und Teil
schlägt und zittert in unseren Herzen?
Ist heute nicht genug? Weil ich hinterfrage
in der Dunkelheit des kommenden Tages?
Ist es nicht morgen genauso wie gestern?
Und wird sich dein Schicksal am nächsten Tag ändern?
Wenige Blumen wachsen auf deinem eisigen Weg
und wer erwartet dich im düsteren Haus
Woher du fliehst und zu wem du zurückkehren musst,
bedrückt von der Last, die dich unsicher und traurig macht?
Ich durchdrang die Wüsten des dunklen Schlafes,
Ich trat in diese unbekannte und trostlose Welt ein
das mit seinen breiten und tiefen Vertiefungen
setzt die Grenzen unserer ...
Die Blume, die heute lächelt
Morgen wird er sterben
was wir wollen
Durable verführt uns und geht weg.
Was ist Freude?
der Welt? Ein Blitz, der spottet
in der Nacht, kurz wie das eigene Licht.
Tugend, wie es zerbrechlich ist
Freundschaft, wie es selten ist
Liebe gibt uns eine arme Person
Glück im Austausch für Stolz
und Strafe. Aber wir, obwohl sie fallen
Sofort überleben wir zu ihrer Freude
und zu allem, was wir sagen.
Während der Himmel blau ist und
von Licht, während die Blumen glücklich sind
während die Augen davor
Am Abend werden sie sich ändern und sie werden friedlich sein
der Tag, während wir noch gehen
Beruhige die Stunden, du träumst, und von deinen
Schlaf dann wach auf, für
Schrei der Freude.
Und wer fühlt jetzt Zwietracht oder Schmerz?
Liebe ist das Universum heute,
das sind die Sklaven eines undurchsichtigen Morgen,
die den labyrinthischen Pfad des Lebens verdecken.
Reichtum und Herrschaft verschwinden in den Massen
vom großen Meer der Gerechten und der menschlichen Ungerechtigkeit,
Wann ist die Zeit, in der unser Besitz abläuft;
aber Liebe, auch wenn Maldiretto, ist unter denen
Dinge, die unsterblich sind und übertreffen
all diese fragile Materie werden wir sein oder sein.
Umgib dich nur mit schönen Dingen.
Von Umarmungen, die dich zum Atmen bringen.
Von Menschen, die unterrichten.
Von Seelen, die mit dir verwandt sind.
Umgib dich und werde umarmt.
Sie entscheiden, in Stille und Süße,
wer die Seele im Inneren willkommen heißt.
Und atme die Liebe tief ein.
Weil es da ist und es so ist.
Und warum es sich nie lohnt, ein Lächeln zu verlieren.
Weil Liebe die Essenz unseres Lebens ist.
Weil Liebe alles ist.
Am Ende der Zeit,
wenn also die Sonne in den Westen steigen wird
und wird im Osten legen,
wenn sogar der Himmel brennen wird
und die Hölle wird einfrieren,
im unendlichen Garten der Seelen,
gib deinem Herzen eine Stimme,
Narration,
von der Schönheit der himmlischen Sterne,
von den Wundern der Natur,
der Liebe zwischen Menschen,
mit anderen Worten,
beschreiben,
die Magie des Lebens ...
so viel für die Ewigkeit.
Während der Himmel blau ist und
von Licht, während die Blumen glücklich sind
während die Augen davor
Am Abend werden sie sich ändern und sie werden friedlich sein
der Tag, während wir noch gehen
Beruhige die Stunden, du träumst, und von deinen
Schlaf wach dann auf, für
weine nur von Freude.

«Νέα Φιλοσοφία της Ζωής αλλά με Αρχαίες Ρίζες».

Αφήστε μου τουλάχιστον αυτή την ψευδαίσθηση: αυτό στο κενό
ανύπαρκτη για τη μοναξιά σου είμαι ένα μαργαριτάρι,
που ρίχνει λίγο φως γύρω.
Είναι ίσως αυτό σε κάποια πιο λαμπερή σφαίρα
Διαχωρίζουμε από τους φίλους που βρίσκουμε εδώ;
Ή βλέπουμε το μέλλον
πάνω από το καπνιστό ποτήρι του παρόντος;
Ή τι μας οδηγεί να συνθέσουμε
με το ένα το άλλο τα θραύσματα ενός ονείρου,
μέρος του οποίου γίνεται αληθινό, και μέρος
χτυπάει και τρέμει στις καρδιές μας;
Δεν είναι αρκετό σήμερα; Διότι εξετάζω
στο σκοτάδι της επόμενης ημέρας;
Δεν είναι αύριο ακριβώς όπως χθες;
Και θα αλλάξει η μοίρα σας την επόμενη μέρα;
Λίγα λουλούδια αναπτύσσονται στο παγωμένο μονοπάτι
και που σας περιμένει στο θορυβώδες σπίτι
από όπου φεύγετε και σε ποιον πρέπει να επιστρέψετε,
καταπιεσμένος από το βάρος που σας κάνει αβέβαιους και λυπημένους;
Έχω διεισδύσει στις ερήμους του σκοτεινού ύπνου,
Εισήγαγα τον άγνωστο και έρημο κόσμο
με τις μεγάλες και βαθιές εσοχές του
θέτει τα όρια στην ...
Το λουλούδι που χαμογελάει σήμερα
αύριο θα πεθάνει
τι θέλουμε
Ανθεκτικό μας πειράζει και πηγαίνει μακριά.
Τι είναι η χαρά
του κόσμου; Μια αστραπή που μπερδεύει
τη νύχτα, σύντομη ως το δικό του φως.
Η αρετή είναι εύθραυστη
φιλία, όπως είναι σπάνιο
η αγάπη μας δίνει έναν φτωχό άνθρωπο
ευτυχία με αντάλλαγμα υπερηφάνεια
και ποινή. Αλλά εμείς, αν και πέφτουν
αμέσως επιβιώνουμε στη χαρά τους
και σε όλα όσα λέμε δικά μας.
Ενώ οι ουρανοί είναι μπλε και
του φωτός, ενώ τα λουλούδια είναι ευτυχισμένα
ενώ τα μάτια που πριν
το βράδυ θα αλλάξουν και θα είναι ειρηνικά
την ημέρα, ενώ περπατάει ακόμα
να ηρεμήσετε τις ώρες, να ονειρευτείτε και από τη δική σας
ύπνος στη συνέχεια να ξυπνήσει, για
κραυγή της χαράς.
Και ποιος αισθάνεται τώρα τη διαφωνία ή τον πόνο;
Η αγάπη είναι το σύμπαν σήμερα,
αυτοί είναι οι σκλάβοι ενός αδιαφανή αύριο,
που αποκρύπτουν το λαβυρίνθιο μονοπάτι της Ζωής.
Τα πλούτη και οι πεποιθήσεις εξαφανίζονται στις μάζες
της μεγάλης θάλασσας των δίκαιων και των ανθρώπινων άδικων,
Πότε είναι η ώρα που λήγει η κατοχή μας;
αλλά η αγάπη, αν και maldiretto, είναι μεταξύ αυτών
πράγματα που είναι αθάνατα, και ξεπεράστε
όλη αυτή την εύθραυστη ύλη θα είμαστε ή θα έχουμε.
Περιπλανηθείτε μόνο με όμορφα πράγματα.
Αγκαλιές που σας κάνουν να αναπνέετε.
Από τους ανθρώπους που διδάσκουν.
Από τις ψυχές που σχετίζονται με σας.
Περιπλανηθείτε και αγκάλιαστε.
Αποφασίζετε, στη σιωπή και τη γλυκύτητα,
ποιος να καλωσορίσει την ψυχή μέσα.
Και αναπνέετε βαθιά την Αγάπη.
Επειδή υπάρχει και είναι έτσι.
Και γιατί ποτέ δεν αξίζει να χάσετε ένα χαμόγελο.
Επειδή η Αγάπη είναι η ουσία της ζωής μας.
Επειδή η Αγάπη είναι Όλα.
Στο τέλος του χρόνου,
οπότε ο ήλιος θα ανέβει προς τα δυτικά
και θα θέσει στα ανατολικά,
όταν ακόμη και ο ουρανός θα καεί
και η κόλαση θα παγώσει,
στον απέραντο κήπο των ψυχών,
δώστε φωνή στην καρδιά σας,
αφηγείται,
της ομορφιάς των αστικών αστεριών,
από τα θαύματα της φύσης,
της αγάπης μεταξύ ανθρώπων,
με άλλα λόγια,
περιγράφουν,
τη μαγεία της ζωής ...
τόσο πολύ για να διαρκέσει για την αιωνιότητα.
Ενώ οι ουρανοί είναι μπλε και
του φωτός, ενώ τα λουλούδια είναι ευτυχισμένα
ενώ τα μάτια που πριν
το βράδυ θα αλλάξουν και θα είναι ειρηνικά
την ημέρα, ενώ περπατάει ακόμα
να ηρεμήσετε τις ώρες, να ονειρευτείτε και από τη δική σας
ύπνος ξυπνούν τότε, για
κραυγή μόνο της χαράς.

«Новая философия жизни, но с древними корнями».

Оставьте мне хотя бы эту иллюзию: это в пустоте
непреодолимое твоего уединения Я жемчуг,
который проливает некоторый свет вокруг.
Возможно, это в какой-то более блестящей сфере
мы отделяемся от друзей, которых мы находим здесь?
Или мы видим переход в будущее
над копченым стеклом настоящего?
Или что это заставляет нас сочинять
друг с другом фрагменты сна,
часть которого становится верной, а часть
бьется и дрожит в наших сердцах?
Не хватает ли сегодня? Потому что я тщательно разбираюсь
в темноте следующего дня?
Не завтра, как вчера?
И ваша судьба изменится на следующий день?
Немного цветов растут на вашем ледяном пути
и кто вас ждет в мрачном доме
откуда вы бежите и кому вы должны вернуться,
угнетенный бременем, которое делает вас неуверенным и грустным?
Я проник в пустыни темного сна,
Я вошел в этот неизвестный и пустынный мир
что с его широкими и глубокими углублениями
устанавливает границы для нашего ...
Цветок, который сегодня улыбается
завтра он умрет
что мы хотим
Прочный соблазняет нас и уходит.
Что такое радость
мира? Молния, которая насмехается
ночью, короткий, как собственный свет.
Добродетель как хрупкий
дружба, так как это редкость
любовь дает нам бедного человека
счастье в обмен на гордость
и штраф. Но мы, хотя они падают
немедленно, мы переживаем их радость
и всем, что мы говорим.
Пока небо голубое и
света, а цветы счастливы
в то время как глаза, которые раньше
вечером они изменятся, и они будут мирными
день, пока все еще гуляют
успокойте часы, вы мечтаете, и от ваших
спать, тогда проснуться, для
крик Радости.
И кто чувствует теперь раздор или боль?
Любовь - это вселенная сегодня,
это рабы непрозрачного завтра,
что заслоняет лабиринтный путь Жизни.
Богатство и светлость исчезают в массах
о великом море праведных и человеческих несправедливых,
когда наступит время, когда наше владение истечет;
но любовь, даже если maldiretto, входит в число тех
вещи, которые бессмертны и превосходят
все, что хрупкое вещество мы будем или были.
Окружайте себя только прекрасными вещами.
Об объятиях, которые заставляют вас дышать.
Из людей, которые учат.
О душах, связанных с тобой.
Окружать себя и обниматься.
Вы решаете, в тишине и сладости,
которые приветствуют Душу внутри.
И глубоко вдохните Любовь.
Потому что есть и так.
И почему это никогда не стоит потерять улыбку.
Потому что Любовь - это Суть нашей Жизни.
Потому что Любовь - это все.
В конце времени,
когда солнце поднимется на запад
и будет установлен на востоке,
когда даже небо сожжет
и ад замерзнет,
в бесконечном саду душ,
дайте голос вашему сердцу,
Повествовательная
о красоте небесных звезд,
чудес света,
любви между людьми,
другими словами,
описать,
волшебство жизни ...
так много времени для вечности.
Пока небо голубое и
света, а цветы счастливы
в то время как глаза, которые раньше
вечером они изменятся, и они будут мирными
день, пока все еще гуляют
успокойте часы, вы мечтаете, и от ваших
сон пробуждается тогда, для
крик только Радости.

"פילוסופיה חדשה של חיים, אך עם שורשים עתיקים".

תשאיר לי לפחות את האשליה הזאת: את זה בתוך הריק
unbridgeable של בדידות שלך אני פנינה,
אשר שופך קצת אור מסביב.
אולי זה בתחום קצת יותר נוצץ
אנחנו נפרדים מהחברים שאנחנו מוצאים כאן?
או שאנחנו רואים את העתיד לעבור
על הזכוכית המעושנת של ההווה?
או מה זה מוביל אותנו להלחין
אחד עם השני את שברי חלום,
חלק מהם הופך נכון, וחלק
מכה ורועשת בלבנו?
האם לא מספיק היום? כי אני בוחן
בחושך היום לבוא?
זה לא מחר בדיוק כמו אתמול?
והאם גורלך ישתנה ביום המחרת?
פרחים מעטים צומחים על שבילך הקפוא
ומי ממתין לך בבית הקודר
כאשר אתה בורח למי אתה חייב לחזור,
מדוכא על ידי הנטל שגורם לך להיות לא בטוח ועצוב?
חדרתי למדברי השינה האפלה,
נכנסתי אל העולם הלא ידוע הזה
כי עם רחב שלה ואת עמוק recesses
קובע את הגבולות שלנו ...
הפרח שמחייך היום
מחר ימות
מה שאנחנו רוצים
עמידות מפתה אותנו והולך.
מהי שמחה
של העולם? ברק זה לועג
בלילה, קצר כמו האור של עצמו.
סגולה כפי שהיא שברירית
ידידות כמו שזה נדיר
האהבה נותנת לנו אדם מסכן
אושר תמורת גאווה
ואת העונש. אבל אנחנו, למרות שהם נופלים
מיד, אנחנו שורדים השמחה שלהם
ולכל מה שאנחנו אומרים שלנו.
בעוד השמים כחולים
של האור, בעוד הפרחים שמחים
בעוד העיניים שלפני
בערב הם ישתנו והם יהיו שלווים
את היום, תוך כדי הליכה
להרגיע את השעות, לחלום, ומשלך
לישון ואז להתעורר, עבור
בכי של ג'וי.
ומי מרגיש עכשיו מחלוקת או כאב?
האהבה היא היקום כיום,
אלה העבדים של מחר אטום,
המסתירים את מסלול החיים המבוך.
העושר והצלחות נעלמים בהמונים
של הים הגדול של הצדק ושל האדם,
מתי הזמן שבו תפוג תוקף;
אבל אהבה, גם אם מלדירו, היא בין אלה
דברים בני אלמוות, ולעלות
כל מה שברירי יהיה או נהיה.
הקף את עצמך רק עם דברים יפים.
של חיבוקים שגורמים לך לנשום.
של אנשים שמלמדים.
של נשמות הקשורות אליך.
הקף את עצמך ואת להיות מחובקת.
אתה מחליט, בשקט ובמתיקות,
מי לקבל את הנשמה בפנים.
ולנשום את האהבה סביב עמוק.
כי יש וזה כך.
ולמה זה אף פעם לא שווה לאבד את החיוך.
כי האהבה היא מהות חיינו.
כי האהבה היא הכל.
בסופו של דבר,
כאשר השמש תעלה במערב
ויקבע במזרח,
כאשר אפילו השמים יבער
ו לעזאזל יהיה להקפיא,
בגן הנשמות האינסופי,
תן קול ללב שלך,
הנרטיב,
של יופיים של הכוכבים השמימיים,
של פלאי הטבע,
של אהבה בין אנשים,
במילים אחרות,
לתאר,
קסם החיים ...
כל כך הרבה לנצח לנצח.
בעוד השמים כחולים
של האור, בעוד הפרחים שמחים
בעוד העיניים שלפני
בערב הם ישתנו והם יהיו שלווים
את היום, תוך כדי הליכה
להרגיע את השעות, לחלום, ומשלך
לישון לאחר מכן להתעורר, עבור
לבכות רק של ג'וי.

"فلسفة جديدة للحياة ولكن مع الجذور القديمة".

ترك لي على الأقل هذا الوهم: أنه في الفراغ
ونبريدابل من العزلة أنا لؤلؤة،
الذي يلقي بعض الضوء حولها.
وربما كان ذلك في بعض المجالات الأكثر نعومة
هل نحن منفصلون عن الأصدقاء نجد هنا؟
أو أننا نرى تمرير المستقبل
على الزجاج المدخن من الحاضر؟
أو ما هو الذي يقودنا إلى يؤلف
مع بعضها البعض شظايا من الحلم،
جزء منها يصبح صحيحا، وجزء
يدق ويرتجف في قلوبنا؟
أليس اليوم كافيا؟ لأنني أدقق
في ظلام اليوم قادمة؟
أليس غدا غدا مثل الأمس؟
وسوف يتغير مصيرك في اليوم التالي؟
عدد قليل من الزهور تنمو على المسار الجليدية
والذي ينتظركم في البيت الكئيب
حيث يمكنك الفرار ومن يجب عليك العودة،
مظلوما بالعبء الذي يجعلك غير مؤكد وحزين؟
اخترقت صحاري النوم المظلم،
دخلت هذا العالم غير معروف و مقفر
أن مع العطلة واسعة وعميقة
يحدد الحدود ...
زهرة أن يبتسم اليوم
غدا سوف يموت
ما نريد
دائم يغري لنا ويذهب بعيدا.
ما هو الفرح
من العالم؟ A البرق الذي يسخر
في الليل، قصيرة كما ضوء المرء الخاصة.
الفضيلة لأنها هشة
الصداقة كما هو نادر
الحب يعطينا الفقراء
السعادة في مقابل الفخر
والعقوبة. ولكننا، على الرغم من أنها تقع
على الفور، ونحن البقاء على قيد الحياة لفرحهم
وإلى كل ما نقوله لنا.
في حين أن السماء زرقاء و
من الضوء، في حين أن الزهور سعيدة
في حين أن العيون التي قبل ذلك
في المساء أنها سوف تتغير وأنها سوف تكون سلمية
اليوم، في حين لا يزال المشي
وتهدئة ساعات، كنت أحلم، ومن لك
النوم ثم يستيقظ، ل
صرخة الفرح.
ومن يشعر بالخلاف الآن أو الألم؟
الحب هو الكون اليوم،
هؤلاء هم العبيد الغامض الغامض،
التي تحجب مسار متاهة الحياة.
ثروات وسادات تختفي في الجماهير
من بحر العظيم العادل والظالم البشري،
عندما يكون الوقت الذي تنتهي فيه حيازتنا؛
ولكن الحب، حتى لو مالديريتو، هو من بين تلك
الأشياء التي هي خالدة، وتجاوز
كل تلك المسألة الهشة سنكون، أو كانت.
تحيط نفسك فقط مع الأشياء الجميلة.
من العناق التي تجعلك تتنفس.
من الناس الذين يعلمون.
من النفوس المتعلقة لك.
تحيط نفسك ويكون عانق.
عليك أن تقرر، في صمت وحلاوة،
الذين نرحب الروح داخل.
وتنفس الحب حول عميق.
لأن هناك وهذا هو الحال.
ولماذا لا يستحق أبدا فقدان الابتسامة.
لأن الحب هو جوهر حياتنا.
لأن الحب هو كل شيء.
في نهاية الوقت،
وبالتالي فإن الشمس سوف ترتفع إلى الغرب
وسوف تحدد في الشرق،
عندما حتى السماء سوف يحرق
وسوف الجحيم تجميد،
في حديقة لا نهائية من النفوس،
وإعطاء صوت لقلبك،
رواية،
من جمال النجوم السماوية،
من عجائب الطبيعة،
- حب، في فترات متباعدة، أسرة،
وبعبارة أخرى،
وصف،
سحر الحياة ...
الكثير لتدوم إلى الأبد.
في حين أن السماء زرقاء و
من الضوء، في حين أن الزهور سعيدة
في حين أن العيون التي قبل ذلك
في المساء أنها سوف تتغير وأنها سوف تكون سلمية
اليوم، في حين لا يزال المشي
وتهدئة ساعات، كنت أحلم، ومن لك
النوم يستيقظ ثم، ل
تبكي فقط من الفرح.